رتبه بندی استان های ایران به لحاظ فراهمی خدمات درمانی

عدم توازن در پراکندگی نیروی انسانی در بخش بهداشت و درمان، قابلیت های متفاوتی را برای استان ها به همراه داشته و ازآن جاکه آگاهی از توانمندی استان ها یکی از بنیا ن های اطلاعاتی لازم جهت برنامه ریزی صحیح کشوری است، رتبه بندی استان ها ازنظر توسعه یافتگی دارای اهمیت است.

 پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی-کاربردی از نوع مقطعی است که در سال 1394 به انجام رسیده و جامعه ی آماری آن را 30 استان تشکیل دادند. در پژوهش حاضر، سطح برخورداری استان ها از خدمات درمانی بررسی شده و پس از وزن دهی 11 شاخص با استفاده از روش آنتروپی شانون، استان ها با استفاده از روش های ماکسی مین، ویکور و واس پاس رتبه بندی شدند. سپس، رتبه بندی کلی با استفاده از روش میانگین رتبه، بوردا و کوپلند انجام شد و به کمک روش تاکسونومی عددی، میزان توسعه یافتگی استان ها موردبررسی قرارگرفت. اطلاعات استان ها و شاخص ها از سال نامه ی آماری کشور استخراج گردید و تمامی محاسبات با استفاده از نرم افزار متلب و اکسل انجام شد.

طبق نتایج به دست آمده، تهران، خراسان رضوی و فارس به ترتیب سه رتبه ی برتر و قم، خراسان شمالی و ایلام سه رتبه آخر را به خود اختصاص دادند.

 علاوه بر تفاوت استان ها در برخورداری از امکانات درمانی، تعداد استان های توسعه نیافته قابل توجه بوده، لازم است مسئولین در برنامه ریزی و تخصیص بودجه، استان های توسعه نیافته را در اولویت قرار دهند.