طراحی و روانسنجی «مقیاس هوش اخلاقی در پرستاران» در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان

هوش اخلاقی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر ارتقاء کیفیت خدمات درمانی در بیمارستان است. لذا طراحی ابزاری مناسب برای پرستاران ضروری است. این پژوهش با هدف طراحی و روانسنجی "مقیاس هوش اخلاقی در پرستاران" در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام پذیرفت.

پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع روش شناسی است. در ابتدا، با مروری جامع بر ادبیات حیطه هوش اخلاقی و دریافت نظرات 15 نفر از خبرگان به روش دلفی پس از چهار دور، حیطه های هوش اخلاقی پرستاران استخراج گردید. سپس با استفاده از مفهوم هر مولفه، گویه های ابزار اندازه گیری هوش اخلاقی تدوین شد که با نظر 22 نفر از خبرگان، روایی محتوا آن مورد بررسی قرار گرفت. مقیاس طراحی شده در بین 400 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان توزیع شد. روایی سازه آن با استفاده از تحلیل های عاملی اکتشافی بررسی گردید. برای اندازه گیری پایایی از روش های همسانی درونی (آلفای کرونباخ) و آزمون- بازآزمون استفاده شد. داده ها با نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 20 و آموس نسخه 24 تحلیل شد.

 در ابتدا 29 عامل جهت هوش اخلاقی شناسائی گردید که طی چهار دور دلفی، تعداد 9 عامل اجماع صاحبنظران این حوزه را کسب نمودند. همچنین مقیاس طراحی شده دارای 41 عبارت بود که در بررسی روایی محتوا توسط صاحبنظران و حذف 7 عبارت، تعداد آن ها به 34 عبارت کاهش یافت. در تحلیلی عاملی اکتشافی 9 عامل و 34 عبارت تایید شد. پایائی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و آزمون-بازآزمون، به ترتیب 961/0 و 861/0 محاسبه گردید.

 "مقیاس هوش اخلاقی در پرستاران" با تعداد 34 گویه و 9 عامل، از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار است. پیشنهاد می شود پژوهشگران از مقیاس طراحی شده برای سنجش هوش اخلاق در پرستاران بهره گیرند.