پژوهشی بر آرایه های هندسی موجود در نگار ه های شاهنامه بایسنقری

یکی از وجوه شاخص هنرهای اسلامی، کاربرد تزیینات است. حضور آرایه های تزیینی برای منقش ساختن سطوح، به ویژه درنگارگری دوره تیموری متداول بوده است. از نسخ مصور مشهور دوره تیموری، می توان به شاهنامه بایسنقری 1 اشاره کرد. این نسخه، سرشار از نقوش تزیینی هندسی است. این مقاله باهدف شناخت گره های هندسی نگاره های شاهنامه بایسنقری، بررسی نحوه کاربرد آن ها در بخش های مختلف از حیث نوع، روش اجرا، رنگ و محل به کارگیری این تزیینات انجام شده است. گردآوریداد ه ها با استناد به منابع مکتوب، صورت گرفته است که به روش توصیفی(تحلیلی)به بررسی داده های به دست آمده از نمونه های مطالعاتی می پردازد. بر این اساس پرسش های زیر مطرح است:- گره های هندسی موجود در نگاره های شاهنامه بایسنقری چه ویژگی هایی دارند؟- شیوه کاربرد گر ه های هندسی در نگاره های شاهنامه بایسنقری چگونه است؟نتایج حاصل از بررسی نگاره های شاهنامه بایسنقری، نشان می دهد که کاربرد تزیینات و گره های هندسی در قالب های هشت ، «پیلی شمسه دار » ،« هشت منتظم » آجرکاری و کاشی کاری نمود بیشتری داشته و عمده گره های مورداستفاده، شامل است که گره هایی بر پایه عدد مبنای هشت هستند. این گره ها غالبا در سطوح ایوان، کف و « شمسه و بازوبندی » و « و صابون کدیوارهای بنا و در قالب گره چینی چوبی به عنوان حفاظ در و پنجره استفاده شده است. کاربرد نقوش تزیینی و استفاده از سطوح منقش با تزیینات و نگاره های هندسی، منجر به افزایش شکوه تصویری نگاره های شاهنامه بایسنقری شده است.