اثر آپوپتوتوزی دفروکسامین بر رده سرطانی سلول گلیال در شرایط برون تنی

دفروکسامین به عنوان یک داروی شلات کننده آهن مطرح است. در مطالعات گذشته به اثرات مهارکننده رشد این دارو بر سلول های رده اریترولوکمی اشاره شده است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثرات دفروکسامین بر روی سلول های B92 به عنوان مدلی از سرطان سلول های گلیال بوده است.

 در این مطالعه تجربی تعداد 104×6 سلول از رده B92 به مدت 24 ساعت با درصدهای متفاوت شامل: صفر،10، 50 و100 میکرومولار از دفروکسامین در حضور فریک کلرید (10 میکرومول بر لیتر) یا عدم حضور فریک کلرید تیمار شدند. تغییرات ریخت شناسی سلول های تیمار شده با استفاده از میکروسکوپ نوری معکوس در مقایسه با نمونه کنترل مورد ارزیابی قرار گرفت. اثرات مهار رشد و کشندگی دفروکسامین با استفاده از آزمون احیای (دی متیل تیازول- دی فنیل تترازولیوم بروماید، MTT) و برداشت رنگ قرمز خنثی سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس تحلیل شدند. 05/0>P به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.

 اثرات مهاری دفروکسامین بر روی رشد رده سلولی B92 بعد از 24 ساعت مشخص شد به طوری که سلول ها در حضور دفروکسامین شروع به جمع شدن کردند. فریک کلرید (10 میکرومول بر لیتر) مانع این تغییرات ظاهری شد. همچنان نتایج مشخص کرد که دفروکسامین به طور معنی داری موجب مهار قدرت حیاتی و میزان زنده مانی سلول های B92 به صورت وابسته به دوز می شود. به علاوه، داده ها نشان داد که فریک کلرید مانع از بروز اثرات تیمار سلول های B92 با دفروکسامین می گردد.

 دفروکسامین در شرایط برون تنی دارای اثرات ضد تکثیری بر رده سلول گلیال B92 می باشد.