بررسی اثر و نحوه اختلاط نانورس بر شدت واگرایی روی نمونه هایی از خاک های لسی استان گلستان

از خاک های لسی در سه منطقه شرق و شمال شرق استان گلستان نمونه برداری شد و آزمایش پین هول روی نمونه های با وزن واحد حجم طبیعی (gn) و حداکثر (gdmax) انجام شد و میزان واگرایی آن تعیین شد. پیشنیه تحقیق، شواهد صحرایی و نتایج آزمایش های آزمایشگاهی حکایت از واگرا بودن خاک مناطق نمونه برداری دارد. نتایج نشان می دهد، تراکم خاک باعث کاهش شدت واگرایی می شود و نرخ جریان را کم می کند، به طوری که نرخ جریان در نمونه مراوه تپه به میزان 38 درصد، در نمونه چشمه لی به میزان 13 درصد و در نمونه بق قجه بالا به میزان 43 درصد کاهش یافته است. تراکم نمی تواند واگرایی خاک را از بین ببرد. افزودن نانورس باعث کاهش شدت واگرایی خاک شده و در غالب موارد خاصیت واگرایی آن را از بین می برد.  به منظور بررسی اثر نانورس روی شدت و کاهش خاصیت واگرایی خاک با نسبت های 5/0، 1، 2، 3، 4 و 5 درصد وزنی نانورس مونت موریونیت افزوده شد. میزان واگرایی نمونه های دارای نانورس در دستگاه آزمون پین هول اندازه گیری شد. هم چنین روش اختلاط نانورس با خاک واگرا رفتارهای گوناگونی را در شدت واگرایی و کاهش آن نشان می دهد. نانورس به چهار روش با خاک های مناطق نمونه برداری مخلوط شدند. در روش A ، با تهیه گل همگن از خاک و نانورس با هم زن برقی کاملا مخلوط شدند. در روش B، اختلاط خاک لس با نانورس در رطوبت بهینه انجام شد. در روش C. اختلاط خاک لس با نانورس به صورت خمیر به وسیله هم زن دستی انجام شد. در روش D. اختلاط خاک لس با نانورس به صورت خشک ارتعاشی به وسیله لرزاننده الک دانه بندی انجام شد. نتایج بررسی نشان داد که، نسبت وزنی یک درصد نانورس از نظر فنی و اقتصادی مناسب ترین نسبت اختلاط است. با این نسبت وزنی، روش تهیه گل همگن با هم زن برقی (روش A) کم ترین نرخ جریان را به وجود می آورد؛ به طوری که نرخ جریان از 3/1 میلی لیتر در ثانیه در خاک خالص به 3/0 میلی لیتر در ثانیه در خاک حاوی نانورس در هد 50 میلی متر  کاهش می یابد. از این رو، می توان گفت این روش مناسب تر است ولی از لحاظ اجرایی کارایی ندارد و روش B مناسب تر است. در روش B نرخ جریان از 3/1 به 55/0 میلی لیتر در ثانیه در همین حد می رسد.