بررسی امکان سنجی استفاده از انواع پوشش های بایو پلیمری بر روی مواد بسته بندی کاغذی

نگرانی های زیست محیطی در رابطه با استفاده از ترکیبات و پوشش های سنتزی برای کاربردهای بسته بندی افزایش یافته است. خصوصیات ممانعتی و ترشوندگی کاغذها معمولا به وسیله کاربرد مشتقات مبتنی بر نفت مانند: پلی اتیلن، موم و یا مشتقات فلوئوردار به عنوان ترکیبات پوشش دهی کنترل می شود، در حالی که آب گریزی سطح از طریق به کارگیری این پلیمرها بهبود می یابد. این ترکیبات به دلیل محدودیت در منابع فسیلی نفتی، قابلیت بازیافت ضعیف و نگرانی های زیست محیطی در رابطه با ضایعات تولید شده به علت عدم تجزیه بیولوژیکی نامطلوب هستند. به این ترتیب بایوپلیمرهای تجدیدپذیر را می توان به عنوان پوشش های ممانعتی بر روی مواد بسته بندی کاغذی مورد استفاده قرار داد. بایوپلیمرها شامل: پلی ساکاریدها، پروتئین ها، لیپیدها و پلی استرها هستند که بر روی پوشش های کاغذی به کار برده می شوند. این پوشش های بایوپلیمری، ممکن است انتقال ناخواسته رطوبت را به محصولات غذایی به تاخیر بیندازند و مانع خوبی برای نفت و اکسیژن باشند، زیست تخریب پذیر هستند و پتانسیل خوبی برای جایگزینی پوشش های سنتزی کاغذ و مقوا دارند.