ارزیابی اثرسمیت سلولی عصاره گیاه ریواس برسلول های سرطان سینه رده MCF-7 وآنالیز بیان ژن ODC1

از ویژگی های سلول های سرطانی که آن ها را متمایز از سلول های طبیعی بدن می نماید می توان به افزایش میزان آنزیم اورنیتین دکربوکسیلاز (ODC1) اشاره کرد که اثر بسیار مهمی در متابولیسم پلی آمین ها در سلول های سرطانی دارد. در این پژوهش اثرات سمیت سلولی عصاره های آبی، اتانولی و ان هگزانی گیاه ریواس (Rheum ribes) بر سلول های سرطانی رده MCF-7 بررسی شده است. همچنین میزان بیان ژن اورنتین دکربوکسیلاز به عنوان یکی از ژن های درگیر درسرطان پستان تحت تاثیر عصاره این گیاه مطالعه شده است.

سلول های سرطان پستان رده MCF-7 در محیط DMEMکشت گردیدند. سپس تحت تیمار غلظت های افزایشی عصاره از صفر تا200 میکروگرم در میلی لیتر قرار گرفتند. فعالیت سایتوتوکسیک عصاره با استفاده ازسنجش MTT بررسی شد. آنالیز کمی بیان ژن ODC1 با استفاده از تکنیک Real Time - PCRانجام پذیرفت.

با افزایش غلظت، تاثیر عصاره بر سلول ها به طور معنی داری افزایش یافت و افزایش قابل توجهی در مرگ و میر سلول ها دیده شد. در هر سه عصاره ریواس بیش ترین سمیت سلولی در 72 ساعت مشاهده گردید. تغییرات بیان ژن ODC1 در لاین سلولی MCF-7 تیمار شده با غلظت های مختلف عصاره ریواس، نشانگر کاهش بیان ژن با افزایش غلظت عصاره ها است.

نتایج نشان دهنده آن است که عصاره گیاه ریواس بر بیان ژن ODC1 درسلول های سرطانی پستان انسان اثر بالقوه ای دارد و باعث مهار رشد سلول های سرطانی می شود.