شناسایی موانع اخلاقگرایی در سازمانها با رویکرد آمیخته

پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع اخلاق گرایی در سازمان ها صورت گرفت.این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی پیمایشی بوده و با روش پژوهش آمیخته (کیفی-کمی) مورد تحلیل قرار گرفت .نمونه آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی 02نفر از خبرگان و مدیران منابع انسانی سازمان های دولتی در تهران بوده و در بخش کمی، 022 نفر از کارکنان ادارات دولتی (سه اداره پست، تامین اجتماعی و دادگستری) در شهر تهران بوده اند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.جهت جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه و پرسشنامه بهره گرفته شد. جهت سنجش و برازش مدلها از روش تحلیل عاملی تاییدی و نرم افزار لیزرل استفاده شد .نتایج بخش کیفی حاکی ازاین است که موانع اخلاق-گرایی در سازمان ها را میتوان در سه حوزه اصلی محیطی (بی ثباتی اقتصادی، بی ثباتی قانونی و معضلات فرهنگی)، سازمانی (نارضایتی شغلی، عدم حمایت مدیران، عدم آموزش های کافی، نبودن نظام های جامع واخلاقی و تعارضات اخلاقی) و فردی (ارزشها و باورها، ملاکهای شخصی و نبودن انگیزش) دسته بندی کرد. نتایج حاصل از بخش کمی نیز نشان میدهد که در حوزه محیطی عوامل اقتصادی بیشترین تاثیر را بر اجتناب از اخلاقگرایی در سازمان دارد (R=0.48 .)همچنین در حوزه سازمانی ناضایتی شغلی بیشترین تاثیر را دارد (R=0.50)و در بخش فردی، باورها و ارزشها بیشترین تاثیر را بر عدم اخلاقگرایی در سازمان دارند (R=0.41.)مدل مفهومی به دست آمده از مراحل پژوهش می تواند به عنوان معیاری برای مدیران سازمان ها در جهت از بین بردن موانع موجود بر سر راه اخلاق گرایی در سازمان ها قرار گیرد