بررسی فراوانی خود درمانی و عوامل موثر بر آن در دانش جویان و جوانان هم سال شهر بوکان در سال 1395: یک مطالعه توصیفی

خود درمانی به عنوان معمول ترین شکل خود مراقبتی تلقی می شود که می تواند سلامتی افراد مختلف جامعه مخصوصا دانش جویان که در محیطی مستعدتر جهت مصرف داروها هستند را به خطر بیاندازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی خود درمانی و عوامل موثر بر آن در دانش جویان و جوانان هم سال شهر بوکان  در سال 1395 انجام شده است.

در این پژوهش توصیفی، 600  نفر از دانش جویان و افراد هم سال غیر دانشجو شهر بوکان در سال 1395 به صورت مساوی به روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه پژوهش گر ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t مستقل و مجذور کای استفاده شد.

میانگین و انحراف معیار سنی دانش جویان و افراد هم سال به ترتیب 10/3 ± 40/21 و 39/3 ± 44/23 سال بود (122/0 P=). نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر میزان مصرف خود سرانه دارو تفاوت معنی دار آماری وجود ندارد (448/0 P=). هم چنین بیش ترین داروهای مصرفی در کل افراد شرکت کننده در مطالعه، استامینوفن، قرص سرماخوردگی و آنتی بیوتیک ها بودند. عدم لزوم مراجعه به پزشک، نداشتن وقت جهت مراجعه به مراکز درمانی و مهم تلقی نکردن بیماری از شایع ترین علل خود درمانی گزارش شده بود.

 نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف خودسرانه انواع داروها بالاست، لذا تدوین برنامه های آموزشی و پیش گیری جهت کاهش این رفتار نامناسب و گنجاندن آن در برنامه های آتی سازمان های مربوطه می تواند کارآمد باشد.