مقایسه ی نتایج درمانی و عوارض ایبوپروفن خوراکی و استامینوفن داخل وریدی در بسته شدن مجرای سرخرگی بازمانده در نوزادان نارس

مجرای شریانی باز یک یافته ی شایع در نوزادان نارس است که می تواند باعث ایجاد عوارض خطیری مانند خونریزی داخل مغزی، انتروکولیت نکروزان و دیسپلازی ریوی شود. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی اثربخشی ایبوپروفن خوراکی و استامینوفن داخل وریدی در بسته شدن مجرای سرخرگی بازمانده ی نوزادان نارس بود.

در این مطالعه ی تحلیلی- مقطعی که در بیمارستان امیرالمومنین (ع) سمنان از اردیبهشت 1391 تا دی 1395 انجام شد، تمامی نوزادان نارس مبتلا به مجرای سرخرگی بازمانده که تحت درمان با یکی از دو داروی استامینوفن تزریقی و ایبوپروفن خوراکی قرار گرفته بودند، به روش تمام شماری انتخاب شدند. یافته های اکوکاردیوگرافی قلب و نیز عوارض ناشی از این دو دارو پیش و پس از انجام درمان در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.

 24 نوزاد (62/5%) با سن حاملگی 3/43±31/46 هفته مورد بررسی قرارگرفتند. هیچیک از خصوصیات مربوط به اکوکاردیوگرافی در دو گروه درمان در زمان های پیش و پس از درمان و نیز عوارض ناشی از داروها، تفاوت معناداری با هم نداشت. متوسط تعداد دوره های درمانی در نوزادان تحت درمان با ایبوپروفن خوراکی (0/25±1/06)، تفاوت معناداری با نوزادان تحت درمان با استامینوفن وریدی (0/46±1/25) نداشت (0/190=P). وضعیت بسته شدن مجرای سرخرگی بازمانده در دو گروه درمان در پایان دوره ی اول (0/112=P) و دوم درمانی (0/386=P)، تفاوت معناداری با هم نداشت.

اثربخشی ایبوپروفن خوراکی و استامینوفن داخل وریدی در بسته شدن مجرای سرخرگی بازمانده یکسان بوده و میزان بروز عوارض ناشی از دارو نیز در دو گروه تفاوتی نداشت.