مقایسه اثر شش هفته تمرین هوازی و مصرف بربرین کلراید هیدرات بر آنزیم های کبدی و گلوکز خون موش های ویستار مبتلا به دیابت نوع 2: یک مطالعه تجربی

کبد ارگانی است که تحت تاثیر دیابت ملیتوس قرار می گیرد. تمرین ورزشیو مکمل ها می تواند از آسیب کبدی در اثر دیابت جلوگیری کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی و مصرف بربرین (BBR) بر آنزیم های کبدی و گلوکز خون در موش های دیابتی شده با استرپتوزوسین (STZ) بود.

 64 سر موش نر ویستار به طور تصادفی به 8 گروه تجربی: سالم (N)، دیابتی (D)، دیابت +15mg/kg از BBR(15DB)، دیابت+30mg/kg از BBR(30DB)، دیابت+تمرین هوازی+15mg/kg از BBR(15DTB)، دیابت+تمرین هوازی+30mg/kg از BBR(30DTB)، سالم+تمرین هوازی (NT) و دیابتی+تمرین هوازی (DT) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته، پنج جلسه 20-40 دقیقه در هفته با شدت 55-50درصد حداکثر سرعت در معرض تمرین نوارگردان با تواتر سه روز تمرین و یک روز استراحت قرار گرفتند. دیابتی کردن از طریق تزریق داخل صفاقی 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در بافر سدیم انجام شد. پس از 6 هفته، نمونه های خون به منظور اندازه گیری آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین ترانس آمیناز (ALT)، نسبت و گلوکز خون، جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون های تحلیل واریانس (ANOVA) و بونفرونی، در سطح معنی دار 05/0 تحلیل شدند.

 نتایج نشان داد که 30 میلی گرم BBR اثرات کاهنده بر گلوکز خون در گروه های دیابتی داشت (047/0P=). تمرین به تنهایی سطوح ALP را در گروه D کاهش داد (001/0P=) و همچنین ALP به طور معنی داری در 15DB(016/0P=) و 30DTB(028/0P=) در مقایسه با گروه D کاهش یافت. بهبود معنی داری در سایر متغیرها مشاهده نشد.

 نتایج نشان داد که BBR با یا بدون تمرین دارای برخی اثرات هیپوگلایسمیک و محافظت کبدی است و تمرین هوازی به تنهایی تاثیر قابل توجه مهمی بر این نشانگرها ندارد.