تاثیر آموزش ریاضی از طریق برنامه های آموزشی رایانه ای بر یادگیری ریاضی و علاقه به ریاضی دانش آموزان دیرآموز

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش ریاضی از طریق برنامه های آموزشی رایانه ای بر یادگیری مفاهیم ریاضی و علاقه به ریاضی دانش آموزان دیرآموز بود.

 این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دیرآموز پایه دوم ابتدایی شهر سنگر در سال تحصیلی 1395-1396 بود، که 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). گروه آزمایش تحت تاثیر متغیر مستقل آموزش از طریق برنامه های آموزشی رایانه ای (طی10جلسه 45دقیقه ای) قرار گرفت، اما گروه کنترل هیج مداخله ای را دریافت نکرد. ابزارهای مورد استفاده ی پژوهش عبارت اند از پرسشنامه توانمندی های یادگیری ریاضی پایه دوم (تبریزی، 1389)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان ویرایش چهارم (وکسلر، 2004) و پرسشنامه علاقه به ریاضی (نعمتی، 1388). در نهایت، داده های حاصل از پژوهش به روش تحلیل کوواریانس یک متغیره و چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار SPSS 16.0 تحلیل شدند.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش ریاضی از طریق برنامه های آموزشی رایانه ای باعث بهبود یادگیری مفاهیم ریاضی و افزایش علاقه به ریاضی در دانش آموزان دیرآموز شده است (001/0>P).

 با توجه به تاثیر این برنامه آموزشی، استفاده از فناوری آموزشی با کمک کامپیوتر در آموزش دانش آموزان دیرآموز ضروری است.