رابطه جهت گیری هدفی (با نقش میانجی تاب آوری تحصیلی) و درگیری تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیری هدفی (با واسطه گری تاب آوری تحصیلی) با درگیری تحصیلی انجام شده است.

روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان اسلامشهر می باشد.  315 دانش آموز با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های درگیری تحصیلی ریو و تسینگ (2011)، مقیاس تاب آوری تحصیلیساموئلز (2004) و پرسشنامه هدف های پیشرفت میدگلی و همکاران (2000) استفاده شده است. داده های این پژوهش با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار آماری LISREL  تجزیه و تحلیل شده است.

یافته های به دست آمده نشان می دهد که جهت گیری هدفی تبحری و اجتنابی با درگیری تحصیلی به صورت مستقیم و غیر مستقیم (با واسطه گری تاب آوری تحصیلی) رابطه دارد. متغیرهای یادشده 49 درصد از واریانس نمرات در متغیر درگیری تحصیلی را پیش بینی می کنند.

جهت گیری هدفی، سازه ای است که همزمان می تواند موجب ارتقای درگیری تحصیلی و تاب آوری تحصیلی شود و افرادی با تاب آوری بالاتر، بهتر می توانند شرایط تنش زا را تحمل کرده و بیشتر خود را درگیر حل مساله و کاوش نمایند.