مروری بر عوامل موثر بر خواص مکانیکی بتن های بازیافتی

یکی از معضلات کنونی جوامع، نحوه رویارویی با مصالح حاصل از تخریب ساختمان ها و اثرات زیست محیطی انباشت آن ها می باشد. بتن به عنوان یکی از اصلی ترین اجزای صنعت ساخت از آغاز فرآیند تولید، اجراء و تخریب، نقش زیادی در ایجاد آلودگی های زیست-محیطی دارد. از آنجایی که بیش از %70 از بدنه اصلی بتن را سنگدانه ها تشکیل می دهند، ترویج فرهنگ و ملاحظات مبتنی بر رعایت اصول توسعه پایدار در فرآیند طراحی، ساخت و تخریب بتن از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از اصول اساسی توسعه پایدار، توجه به اهمیت بازیافت است. بازیافت بتن های حاصل از تخریب در قرن اخیر به یکی از علایق مهم پژوهش گران عرصه بتن تبدیل شده است، به نحوی که پس از بررسی و شناخت خواص مکانیکی و دوام آن ها، امروزه در کشورهای توسعه یافته مناسبات لازم جهت شناخت عملکرد سازه ای این بتن ها در حال پایه ریزی است. هدف این تحقیق بررسی نتایج پژوهش های انجام شده در کشورهای مختلف در عرصه شناخت خواص مکانیکی بتن های بازیافتی است. در این راستا بیش از 80 مقاله پراستناد چاپ شده در مجلات معتبر فنی بررسی شده و عوامل مشترکی را که محققان در تحلیل خواص مکانیکی بتن های بازیافتی بیشتر مورد توجه قرار داده اند، در شش گروه دسته-بندی شدند. تاثیر هر یک از این گروه ها بر مقاومت فشاری، مقاومت کششی و ضریب ارتجاعی بتن بررسی گردیدند. نتایج نشان داد که نوع، اندازه و کیفیت سنگدانه های بازیافتی در تعیین سطح جایگزینی مصالح بازیافتی در بتن بسیار موثرند. شرایط عمل آوری، مواد کاهنده آب و مواد پوزولانی گرچه در بهبود خواص مکانیکی بتن های بازیافتی موثرند، اما نمی توانند از تاثیر نامطلوب افزایش جایگزینی مصالح بازیافتی بر خواص مکانیکی بتن بکاهند. در زمینه تاثیر سن بر خواص مکانیکی بتن های بازیافتی، اجماع نظر این است که برخی از این خواص همانند بتن های معمولی است.