بررسی الگوی مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های مروپنم و پیپراسیلین-تازوباکتام در جدایه های اسینتوباکتر بومانی مقاوم چند دارویی با روش فلوسایتومتری

فلوسایتومتری روشی سریع است که می تواند هزاران سلول را در هر ثانیه تحلیل کند و برای تعیین زنده مانی جمعیت های میکروبی و حساسیت آنتی بیوتیکی باکتری ها استفاده شود. در این مطالعه، الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های اسینتوباکتربومانی با روش فلوسایتومتری بررسی شد. 

55 جدایه اسینتوباکتر بومانی از 230 نمونه بالینی بیماران جداسازی و با تست های بیوشیمایی شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با روش انتشار در دیسک تعیین و جدایه های  MDRانتخاب شدند. حداقل غلظت مهار کننده رشد (MIC) آنتی بیوتیک های مروپنم و پیپراسیلین تازوباکتام  برای جدایه های MDR تعیین شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها نسبت به این دو آنتی بیوتیک با رنگ آمیزی رودامین 123 و روش فلوسایتومتری تعیین گردید و نتایج مقایسه شد. برای محاسبه انحراف معیار مقاومت های آنتی بیوتیکی و نتایج MIC آنتی بیوتیک ها از تست STDEV در برنامه اکسل استفاده شد. ابه منظور ارزیابی توافق بین نتایج تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش های انتشار در دیسک، MIC و فلوسایتومتری از روش معیار توافق یا Category Agreement  (CA) استفاده شد.

 98درصد جدایه ها MDR بودند. میزان MIC مروپنم از μg/mL 256-8 و پیپراسیلین μg/mL1024-128 بود. با فلوسایتومتری نشان داده شد که در غلظت های μg/mL 2، 4 و 8 مروپنم، به ترتیب فقط 96/1 درصد، 44/1 درصد و 59/0 درصد سلول ها کشته شدند. در غلظت های μg/mL 16، 64 و 128 پیپراسیلین تازوباکتام به ترتیب 13/8 درصد، 11/3درصد و 5/9 درصد سلول ها کشته شدند. کاهش تعداد باکتری های زنده با افزایش غلظت های هر دو آنتی بیوتیک مشاهده شد. 

 تطابق میان نتایج روش فلوسایتومتری و هر دو روش تعیین حساسیت ضدمیکروبی آگار و میکرودایلوشن براث نشان داد که فلوسایتومتری می تواند به عنوان روشی سریع و قابل دسترس می تواند برای این منظور استفاده شود.