اثر قوچ بر عملکرد رشد و شاخص های زیست سنجی بره های نر نژاد شال در استان قزوین

این پژوهش با هدف بررسی عملکرد رشد، اندازه های بدن و ابعاد دنبه بره های نر شال حاصل از آمیزش‏ قوچ ها و میش های غیرخویشاوند در منطقه قزوین انجام شد. تعداد 200 راس شیشک ماده 18 ماهه از یک گله 1000 راسی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 100 راسی تقسیم شدند. گروه اول (شاهد) با قوچ های موجود در همان گله و گروه دوم (آزمایشی) با قوچ هایی از گله دیگر آمیزش داده شدند. پس از زایش، از هرگروه 10 راس بره نر برای اندازه گیری پارامترهای ابعاد بدن و دنبه انتخاب گردید. نتایج نشان داد میانگین محیط گردن (36/6 در مقابل 35/1 سانتی متر)، محیط بالای دنبه (40/4 در مقابل 37/1 سانتی متر) و طول وسط دنبه (15/1 در مقال 14 سانتی متر) در گروه آزمایشی به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد بود. اثر قوچ به ترتیب در گروه شاهد و آزمایشی بر میانگین وزن تولد (4/9 در مقابل 4/8 کیلوگرم)، وزن های دو، چهار، شش و هشت ماهگی (45/1 در مقابل 43/2 کیلوگرم)، اضافه وزن نهایی (40/2 در مقابل 38/4 کیلوگرم)، ارتفاع جدوگاه، طول بدن، دورسینه، عرض کپل، طول مورب، ابعاد دنبه شامل طول در قسمت راست، چپ و شکاف، عرض در قسمت وسط و بالا، محیط در قسمت بالا، وسط و پایین، ضخامت در قسمت بالا، وسط و پایین و وزن دنبه (2/4 در مقابل 2/3 کیلوگرم)، از لحاظ آماری معنی دار نبود. به طور کلی می توان بیان نمود که استفاده از قوچ دیگر گله ها در برنامه جفتگیری، گرچه سبب افزایش ضخامت گردن و برخی صفات دنبه گردید ولی تاثیری بر عملکرد رشد بره های حاصل نداشت.