چالش های توسعه ورزش ایران با رویکرد استعدادیابی و نخبه پروری گلخانه ای

هدف از مطالعه حاضر چالش توسعه ورزش ایران با رویکرد گلخانه ای استعدادیابی و نخبه پروری بود. روش شناسی: روش تحقیق از نوع آمیخته و در واقع ترکیبی از روش کیفی و کمی است. در مرحله کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته، چالشها شناسایی شد. جامعه آماری در مرحله کیفی شامل 20 نفر از کارشناسان برجسته مقوله استعدادیابی و نخبه پروری ورزش بودند. بخش کمی تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. با توجه به اینکه تعداد جامعه آماری مشخص نبود، سقف نمونه آماری شامل 384 نفر از کارشناسان و مربیان ورزشی به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شش بخشی آسیب شناسی چالشتوسعه ورزش ایران با رویکرد استعدادیابی و نخبه پروری گلخانه ایبرآمده از تحلیل بخش کیفی بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تایید ده نفر از اساتید مدیریت ورزشی رسید. پایایی ابزار پژوهش نیز از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد (79/0=α). داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مهمترین چالش های نظام مدل گلخانه ای استعدادیابی و نخبه پروری ورزش ایران شامل: ارتباطات، رهبری، پاداش، مکانیزمهای کمک کننده، ساختار و اهداف به ترتیب اولویت قرار گرفتند. بیش ترین میانگین مربوط به بعد ارتباطات با میانگین 45/5 و کمترین میانگین مربوط به بعد اهداف با میانگین 82/3 بود. نتیجه گیری: به طور کلی می توان اذعان نمود مدل گلخانه ای ماهیت و واقعیت ورزش کشور را نشان نمی دهد و با سرمایه گذاری بر روی افراد محدود، عملکرد ورزش کشور دچار حالت نوسانی و سینوسی قرار می گردد.