اثر حاد فعالیت ورزشی تناوبی در آب معتدل، گرم و سرد بر سطوح پلاسمایی گرلین آسیل دار و پپتید YY در زنان جوان دارای اضافه وزن

  هنگام انجام فعالیت ورزشی در دمای محیطی بالاتر و یا پایین تر از دمای طبیعی بدن، حفظ دمای مرکزی بدن مستلزم افزایش هزینه انرژی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت ورزشی تناوبی در آب معتدل، گرم و سرد بر سطوح پلاسمایی گرلین آسیل دار و پپتید YYبود.
در این پژوهش نیمه تجربی، 13 زن جوان دارای اضافه وزن به صورت تصادفی انتخاب شدند و سه جلسه فعالیت ورزشی تناوبی به مدت 40 دقیقه با شدت تقریبی 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در هر جلسه را در سه روز جداگانه در آب معتدل، گرم و سرد (به ترتیب در دمای 25-24، 5/37- 5/36 و 5/17-5/16 درجه سانتی گراد) انجام دادند. نمونه گیری خون، قبل و بلافاصله پس از هر جلسه انجام گرفت.
یافته ها: سطح گرلین آسیل دار متعاقب فعالیت در آب معتدل، گرم و سرد کاهش معناداری یافت (05/0≥P). همچنین کاهش معنادار سطح این پپتید متعاقب فعالیت در آب سرد نسبت به آب گرم مشاهده شد (05/0=P)، اما بین آب معتدل- گرم و آب معتدل-سرد تفاوت معنادار نبود (05/0<P). سطح پپتید YY نیز متعاقب فعالیت در آب معتدل، گرم و سرد افزایش معناداری یافت (05/0≥P) و این افزایش در آب سرد نسبت به آب معتدل بالاتر بود (04/0=P)، اما بین آب سرد- گرم و معتدل-گرم تفاوت معنادار نبود (05/0<P).
نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام فعالیت ورزشی در آب (مستقل از درجه حرارت آب) به ترتیب به واسطه کاهش و افزایش سطح هورمون های اشتها آور و ضد اشتها منجر به کاهش اشتها پس از فعالیت ورزشی می شود، اما از آن جا که دامنه این تغییرات در آب سرد بیش تر بود، انتظار می رود که اثرات ضد اشتهایی فعالیت در آب سرد شدیدتر باشد.