چالش های اخلاقی در انجماد بیماران صعب العلاج
انسان به دلیل رغبت ذاتی به حیات جاودانه، تمام تلاش خود را در جهت استمرار حیات به کار می گیرد. در روش کرایونیک، دانشمندان با انجماد بدن بیمار، وی را به خوابی عمیق فرو می برند، به این امید که پس از کشف طرق درمان قطعی وی در آینده، او را دوباره به زندگی بازگردانند. هدف این مطالعه بررسی چالش های اخلاقی در انجماد بیماران صعب العلاج می باشد.
در این مطالعه تحلیلی، منابع و مقالات منتشرشده مرتبط به صورت هدفمند جستجو و بازیابی شده و سپس ادله اخلاقی موافق و مخالف با انجماد بیماران صعب العلاج از منظر اصول گرایی مورد بحث و نقد قرار گرفت.
از منظر اصل احترام به خودمختاری فردی، اجرای کرایونیک بنا بر میل و خواسته بیمار مشرف به مرگ، یک گزینش اخلاقی است. از سوی دیگر کرانیک باعث سودمندی اجتماعی از طریق حفظ عمر دانشمندان و سرمایه های اجتماعی می گردد. دسترسی همگانی به این روش درمانی به معنای تحقق عدالت خواهد بود. با این حال، وجود چالش های اخلاقی در سه حوزه فردی (عدم قطعیت بازگشت پذیری بیمار، ایجاد افتراق روانی برای وی در بازگشت احتمالی)؛ حوزه روابط خانوادگی (تحمیل هزینه های مالی به خانواده و ایجاد آشفتگی های حقوقی در روابط خانوادگی)؛ حوزه اجتماعی (از جمله از بین رفتن کارکرد مرگ و نیز افزایش خودکشی) باعث می گردد که اجرای کرایونیک از قوت و منطق لازم برخوردار نباشد.
اگرچه می توان انجماد بیماران صعب العلاج مشرف به مرگ، از منظر اصول گرایی امری اخلاقی دانست، ولی همچنان با چالش هایی مواجه است.
اخلاق زیستی ، کرایونیک ، خودمختاری ، سودمندی ، ضرر
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.