تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و ادراک درد افراد مبتلا به مالتیپل اسکولوروزیس

 هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و ادراک درد در افراد مبتلا به مالتیپل اسکولوروزیس بود. 

طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام افراد مبتلا به مالتیپل اسکولوروزیس شهر اهواز بود که در بهار 1397 به انجمن ام اس اهواز مراجعه کرده بودند. 30 نفر از این بیماران که به نشانگان خستگی مزمن مبتلا بودند، به صورت دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند و به وسیله پرسش نامه خستگی (برای سنجش نشانگان خستگی مزمن) و مقیاس های شدت خستگی و ادراک درد مک گیل آزموده شدند. داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و نسخه 21 نرم افراز SPSS تجزیه و تحلیل شد. 

نتایج تحلیل نشان داد تفاوت دو گروه در متغیرهای ادراک درد حسی (F=14/70، 0/001≥P)، ادراک درد ارزیابی (F=70/50، 0/01≥P)، ادراک درد متنوع (F=8/13 ، 0/001≥P)، ادراک درد کلی (F=14/68، 0/001≥P) و نشانگان خستگی مزمن (F=4، 0/05≥P) معنادار است. 

نتایج پژوهش، گویای تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش نشانگان خستگی مزمن و ادراک درد در بیماران گروه آزمایش است؛ به گونه ای که این کاهش منجر به بهبودی نسبی بیماری ام اس شد. از این رو متخصصان بالینی دست اندرکار در مراکز درمانی می توانند از این درمان در کنار درمان دارویی استفاده کنند. </div>