حقوق شهروندی فرزندخوانده در ایران

فرزندخواندگی در ایران از دوره باستان تاکنون همواره رابطه مستقیم با اعتقادات و باورهای مذهبی جامعه داشته و از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. بر اساس قوانین مدنی جامعه، کودکانی صلاحیت واگذاری به فرزند پذیران را خواهند داشت که امکان شناسایی والدینشان و بازگرداندن آن ها به آغوش گرم خانواده امکان پذیر نباشد. یکی از مهم ترین و اولین حقوق کودکان بی سرپرست و بد سرپرست به عنوان یک شهروند، شناسایی آن ها و اعطای حضانت و سرپرستی شان به افرادی است که صلاحیت مادی و معنوی برای حمایت از کودکان بی سرپرست یا بدسرپرست را دار می باشند. این کودکان که فاقد سرپرست بوده یا سرپرستشان مشخص نبوده و یا شایستگی نگهداری از کودکان خود را ندارند، از طریق مراجع و دستگاه های قضایی کشور و با نظارت نهادهای اجتماعی مرتبط، سرپرستی شان به افراد یا خانواده هایی واگذار می شود که صلاحیتشان بررسی و بر اساس قوانین و ضوابط اجتماعی مورد تایید قرار گرفته است. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی حقوق شهروندی فرزندان بی سرپرست و بد سرپرست و تکالیف و وظایف جامعه و فرزند پذیران در قبال آنان بر اساس قوانین حقوقی ایران و اسلام با بهره مندی از داده ها و اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای پرداخته شده است.