اثر حلال های آلی و اسمولیت ها بر فعالیت و پایداری پروتئاز خالص شده از گیاه فیکوس یوهانیس

به کارگیری آنزیم ها در حلال های آلی از لحاظ صنعتی و بیوتکنولوژیکی بسیار حائز اهمیت است. اما حلال های آلی با تاثیر بر ساختار پروتئین ها و واسرشتگی آنها باعث کاهش فعالیت و پایداری آنزیم ها می شوند. برای رفع این مشکل می توان از روش های پایدارسازی پروتئین ها نظیر مهندسی پروتئین، تغییرات شیمیایی و به کاربردن افزودنی ها استفاده نمود. در این مطالعه سیستئین پروتئازی از شیرابه گیاه فیکوس یوهانیس تخلیص شد و فعالیت و پایداری پروتئاز در حضور حلال های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. اثر ترهالوز، سوربیتول و ساکارز نیز بر فعالیت آنزیم در حضور حلال ها مطالعه شد. نتایج نشان داد حلال های آلی در غلظت های پایین باعث افزایش فعالیت آنزیم شده ولی با افزایش غلظت حلال ها فعالیت آنزیمی کاهش می یابد. اگرچه تا غلظت 30% حلال ها، همچنان بیش از 60% فعالیت آنزیم حفظ شده است. نتایج مطالعات پایداری پروتئاز نشان دهنده پایداری قابل توجه آنزیم نسبت به حلال های آلی است، به طوری که در حضور 50% تمامی حلال ها، آنزیم همچنان 90% پایداری ا ش را حفظ کرده است. بررسی اثر افزودنی ها نشان داد قندها موجب بهبود فعالیت آنزیم می شوند و بیشترین اثر حفظ فعالیت آنزیم مربوط به ترهالوز بود. با توجه به روش تخلیص آسان و فعالیت و پایداری قابل توجه پروتئاز مورد مطالعه در حضور حلال ها، این آنزیم برای استفاده در صنایع مختلف به خصوص سنتز پپتید پیشنهاد می شود.