بررسی فراوانی نسبی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی در بیماران دارای شکستگی فک تحتانی در شهر یزد طی سالهای1396-1394

اختلالات مفصل گیجگاهی فکی با احتساب علائم ساب کلینیکال شیوع بالایی دارد  می تواند تاثیر به سزایی در کیفیت زندگی افراد بگذارد. سابقه تروما از مواردی است که می تواند موجب اختلالات مفصل فکی شود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی در بیماران دارای شکستگی فک تحتانی درشهر یزد طی سال های94 تا 96می باشد.

در این مطالعه توصیفی مقطعی اطلاعات 295 پرونده بیمار دارای صدمات ناحیه فک تحتانی که به مراکز مدیریت ترومای شهر یزد مراجعه کرده اند مورد بررسی قرار گرفت .اطلاعات بیماران درپرسش نامه که شامل سن جنس علت تروما نوع و مکان شکستگی نوع درمان ونوع مشکل مفصل تمپورومندیبولر می باشد وارد گردید. پس از جمع آوری اطلاعات داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS Inc., Chicago, IL; version 17 بررسی و تحلیل شد.

در مطالعه حاضر 225 نفر از بیماران مرد و 70 نفر زن بودند و میانگین سنی بیماران 25 سال بود. بیشترین ناحیه شکستگی مربوط به کندیل بود. و شایع ترین مشکل بیماران صداهای مفصلی و انحراف در بازکردن دهان بود.

 مشکلات مفصل فکی گیج گاهی بعد از درمان شکستگی های مندیبل یافته شایعی می باشد. فلذا اتخاذ بهترین روش درمان و پیگیری های طولانی مدت بیماران جهت مدیریت مشکلات احتمالی ضروری به نظر می رسد.