اثربخشی آموزش توانمند سازی خودمراقبتی بر امید به زندگی و شادکامی و کیفیت زندگی سالمندان در مراکز مراقبت از سالمندان ایرانی شهر دبی

 هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش توانمند سازی خودمراقبتی بر امید به زندگی، شادکامی و کیفیت زندگی سالمندان در مراکز مراقبت از سالمندان ایرانی شهر دبی بود.

این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان ایرانی در مراکز مراقبت از سالمندان شهر دبی بود. از میان این افراد، نمونه ای به حجم 40 سالمند (20 زن و 20 مرد) انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 مرد و 10 زن) و گروه کنترل (10 مرد و 10 زن) گمارده شدند. در این مطالعه، گروه آزمایش تحت آموزش خودمراقبتی در طول 12 جلسه به مدت سه ماه، هفته ای یک جلسه دوساعته قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار بود. گروه های آزمایش و کنترل پرسش نامه امید اشنایدر، پرسش نامه شادکامی آکسفورد و پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون کامل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.

 نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون، آموزش توانمند سازی خودمراقبتی باعث افزایش معنی دار امید، شادکامی و کیفیت زندگی در سالمندان شد.

 آموزش خودمراقبتی در سالمندان می تواند در افزایش امید، شادکامی و کیفیت زندگی در این افراد موثر واقع شود.