تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد برتستوسترون، IGF-1 ،IGFBP-3 و عملکرد زنان سالمند

کاهش توده عضله در افراد مسن، به اختلال در توانایی عضله اسکلتی برای پاسخ دادن به تحریک آنابولیکی و افزایش فعالیت مسیرهای سیگنالی پروتئولیتیک نسبت داده می شود. همراه با افزایش سن، غلظت هورمون های آنابولیک نظیر تستوسترون، IGF-1 و IGFBP-3 کاهش می یابد. تمرین های مقاومتی باعث ایجاد سازگاری های مثبتی در افراد مسن می شود و از این طریق اثرات مخرب افزایش سن را کاهش می دهد. هدف از این بررسی تاثیر اجرای تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد تا حد خستگی، بر تستوسترونIGF-1، IGFBP-3 و عملکرد زنان سالمند بود.

 28 زن سالمند با میانگین و انحراف معیار سنی 2/51±63/14 سال که واجد شرکت در پژوهش بودند، به صورت تصادفی در 3 گروه آزمایش مقاومتی با بار کم (30 درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین مقاومتی با بار زیاد (80 درصد یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل 8 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. هر دو گروه تمرینات را تا سرحد خستگی اجرا می کردند. حداقل تعداد تکرار برای گروه با بار کم 20 تکرار و برای گروه با بار زیاد 8 تکرار بود. قبل و بعد از دوره تمرینی، سطوح سرمی تستوسترون IGF-1، IGFBP-3، قدرت عضلانی پایین تنه و استقامت عضلانی اندازه گیری شد.

تمرین تاثیر معنی داری بر تستوسترون، IGF-1 و IGFBP-3 آزمودنی ها نداشت (0/05P)، و بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/05<p).

بر اساس یافته های این تحقیق، این احتمال وجود دارد که تمرین مقاومتی با بار کم تا سرحد خستگی می تواند بر سازگاری های عملکردی ناشی از تمرین اثر گذاشته و جایگزین مناسبی برای تمرینات با بار بالا در افراد سالمند باشد.</p).