بررسی موارد سوء رفتارخانگی با سالمندان در شهر تهران (1396)

 جمعیت سالمندان در ایران و همچنین موارد سالمندآزاری رو به افزایش است. هدف مطالعه حاضر، تعیین فراوانی انواع سوءرفتار خانگی با سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی غرب تهران (زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران) در سال 1396 بود.

 در این پژوهش مقطعی (از نوع توصیفی تحلیلی)، 312 سالمند مراجعه کننده به 18 مرکز بهداشتی درمانی و 34 پایگاه بهداشتی واقع در مناطق 22 ،21 ،18 ،9 تهران در بازه زمانی آبان تا بهمن 1396 با روش تصادفی ساده انتخاب شدند و با مصاحبه پرسش نامه سوءرفتار با سالمندان برای آن ها تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون های آزمون تی مستقل تحلیل شدند.

میانگین و انحراف معیار سن سالمندان مطالعه شده به ترتیب 67/93 و 6/44 سال بود. یافته ها نشان داد 77/9 درصد از نمونه های پژوهش، سوءرفتار را از شروع دوره سالمندی تجربه کرده بودند. 58/3 درصد نمونه ها، غفلت مراقبتی را تجربه کرده بودند. بیشترین نوع سوءرفتار تجربه شده مربوط به بعد از غفلت مراقبتی و کمترین مربوط به بعد سوءرفتار جنسی بود. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد سالمندانی که نیاز به فرد مراقبت کننده داشتند (df=130/3) (P<0/001) (t= 4/30)یا همسر آن ها در قید حیات نبود (df=307) (4/30=P) (t=-2/76) و یا تحت درمان افسردگی بودند (df=33/36) (0/014=P) (t=2/60)، امتیازهای بالاتری در نمره کلی سوءرفتار داشتند.

 با توجه به میزان بالای سوءرفتار خانگی با سالمندان و تاثیرات مخرب آن بر کیفیت زندگی این گروه، طراحی برنامه هایی برای افزایش آگاهی سالمندان و خانواده های آنان ضرورت دارد.