اثربخشی کاهش استرس براساس بهوشیاری کودکان بر خودتنظیمی هیجانی و تاب آوری هیجانی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

تنظیم هیجان از مشکلات بسیار مهم در کودکان مبتلا به AD/HD است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی MBSR-C بر خودتنطیمی هیجانی و تاب آوری هیجانی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد. 

در روشی شبه آزمایشی، 24 دانش آموز مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی به شیوه دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کودک و نوجوان-28 انگار و لیبنبرگ و چک لیست تنظیم هیجان شیلدز و سیسچتی استفاده شد. برنامه MBSR-C به مدت هشت جلسه در گروه آزمایش صورت گرفت و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای پردازش داده ها، SPSS نسخه 18 و برای تحلیل داده ها، MANCOVA به کار گرفته شد. سطح معناداری در تمام آزمون ها برابر با 0٫05 بود.

نتایج نشان داد MBSR-C بر خودتنظیمی هیجانی (0٫001>p) و تاب آوری هیجانی (0٫001>p) دانش آموزان مبتلا به بیش فعالی موثر بود. دو گروه در مولفه مراقبت (0٫030=p) تفاوت معنا دار داشتند. همچنین، در مولفه های خودتنظیمی هیجانی و تفاوت ها در مولفه های هیجان منفی/بی ثباتی (0٫001>p) و تنظیم هیجانی (0٫006=p) معنا دار به دست آمد.

براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت MBSR-C در تعدیل و تنظیم خلق و هیجانات و افزایش تاب آوری کودکان مبتلا به AD/HD موثر است. پیشنهاد می شود روش کاهش استرس براساس بهوشیاری در کنار سایر مداخلات در تنظیم عواطف منفی این کودکان به کار رود.