مقایسه سرعت نامیدن خودکار و حافظه فعال در کودکان با و بدون نارساخوانی

خواندن یکی از مهارت های ارتباطی انسان است که زیربنای سواد آموزی فرد است. سرعت نامیدن خودکار و حافظه فعال، بخشی از دانش زبانی فرد است. هدف از انجام دادن این پژوهش، مقایسه سرعت نامیدن خودکار و حافظه فعال در کودکان با و بدون نارساخوانی بود.

پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بودند از: دانش آموزان دبستانی شهر یزد که به منظور انجام دادن این پژوهش پنجاه دانش آموز مبتلا به نارساخوانی از شهر یزد و پنجاه دانش آموز عادی در سال 1396 به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار این پژوهش عبارت بودند از: آزمون های حافظه فعال (وکسلر، 2003)، سرعت نامیدن خودکار (برخوردار، 1386) و پرسش نامه اختلال خواندن (کرمی نوری، 1384). برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t مستقل و کولموگروف-اسمیرنوف استفاده شد. داده ها در این پژوهش توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 و در سطح 95درصد اطمینان تجزیه وتحلیل شدند.

نتایج این پژوهش نشان داد که بین سرعت نامیدن خودکار و حافظه فعال در دانش آموزان دارای نارساخوانی (6٫32±64٫59 برای حافظه فعال و 39٫86±227 برای سرعت نامیدن خودکار) و بدون نارساخوانی (8٫3 ±93٫37 برای حافظه فعال و 52٫78±150٫78 برای سرعت نامیدن خودکار) تفاوت وجود دارد (0٫001>p).

یافته های این پژوهش نشان داد بین سرعت نامیدن خودکار و حافظه فعال در کودکان دارای نارساخوانی و کودکان عادی تفاوت وجود دارد و با تقویت این مهارت ها می توان بر توانایی کودک در خواندن افزود.