تاثیر تمرینات تراباند بر زاویه سر به جلو و قدرت و دامنه حرکتی نابینایان و کم بینایان پسر مبتلا به سر به جلو

از پوسچرهای معیوب بسیار شایع ستون فقرات گردنی در افراد نابینا جلو آمدگی سر با شیوع 66درصد است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تراباند بر زاویه سر به جلو و قدرت و دامنه حرکتی نابینایان و کم بینایان مبتلا به سر به جلو انجام شد.

پژوهش حاضر، نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون بود. نمونه آماری این پژوهش را سی دانش آموز پسر نابینا و کم بینا 10تا16ساله آموزشگاه شوریده شیرازی از شهر شیراز، در سال تحصیلی 96-1395 با عارضه ناهنجاری سر به جلو تشکیل دادند که به صورت دردسترس و هدفمند انتخاب شده و به روش تصادفی در دو گروه تمرینات تراباند و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هرجلسه شصت دقیقه با کش تراباند به تمرین مقاومتی پرداختند. گروه کنترل در این دوره هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشت. قدرت و زاویه سر به جلو و دامنه حرکتی آزمودنی ها قبل و پس از هشت هفته در هر دو گروه اندازه گیری شد. جهت بررسی داده ها، نرم افزار SPSS و آزمون تی همبسته و مستقل به کار رفت. مقدار p کمتر از 0٫05 معنا دار درنظر گرفته شد.

یافته ها نشان داد هشت هفته تمرین با تراباند باعث بهبود زاویه سر به جلو با اختلاف میانگین و معنا داری (2٫53±0٫17، 0٫007=p)، قدرت دست (0٫56±0٫93-، 0٫004=p)، آبداکشن (0٫36±15٫67-، 0٫044=p)، قدرت اکستنسورهای پشت (1٫56±19٫33-، 0٫012=p)، چرخش خارجی مفصل شانه (0٫51±3٫23-، 0٫037=p) و اکستنشن سر و گردن (1٫51±2٫07-، 0٫001=p) شد؛ اما در متغیر چرخش داخلی مفصل شانه (0٫74±0٫37-، 0٫584=p)، فلکشن (1٫16±11٫87-، 0٫072=p)، فلکشن چپ (0٫01±0٫74، 0٫441=p) و فلکشن راست (1٫2±0٫46-، 0٫573=p) تغییری ایجاد نکرد.

باتوجه به نتایج حاصل از این تحقیق تمرینات تراباند می تواند باعث بهبود زاویه سر به جلو و دامنه حرکتی و قدرت عضلانی در افراد نابینا و کم بینا مبتلا به عارضه سر به جلو شود؛ ازاین رو می توان باتوجه به موثربودن این تمرینات از آن به عنوان روشی اثرگذار در درمان این عارضه استفاده کرد.