مشخصه های اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی و انزوای اجتماعی در سالمندان (مطالعه موردی شهر تهران)

با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان و اینکه کشورمان تجربه سالمندی را آغاز کرده، پرداختن به نیازهای اجتماعی و شبکه ارتباطی سالمندان مهم است. هدف اصلی تحقیق، بررسی رابطه مشخصه های اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی و انزوای اجتماعی سالمندان شهر تهران بود.

این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی بود. مطالعه حاضر در سال 1396 و در میان 382 نفر از سالمندان 65 سال و بیشتر شهر تهران که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده بودند، انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه بومی شده سنجش انزوای اجتماعی بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 در دو سطح توصیفی و تحلیلی با آزمون تی تست و تحلیل واریانس انجام شد. سطح معنا داری برای مقایسه تفاوت انزوای اجتماعی بین گروه های مختلف سالمندان 0٫05درصد در نظر گرفته شد.

میزان انزوای اجتماعی در سالمندان موردمطالعه حدود 62درصد بود. سالمندان دارای همسر، افراد 65 تا 69ساله، سالمندان با تحصیلات بالاتر از دیپلم و پاسخ گویان با اقامت کمتر از 5 سال در محل سکونت فعلی، انزوای اجتماعی کمتری از سایر سالمندان داشتند.

براساس یافته های پژوهش، درصد انزوای اجتماعی سالمندان شهر تهران بالا بود و بین انزوای اجتماعی در سالمندان برحسب متغیرهای وضع تاهل، سن، تحصیلات و مدت سکونت در یک محله تفاوت معناداری وجود داشت.