الگوی معادلات ساختاری ویژگی های شخصیتی و کیفیت زندگی و امیدبه زندگی با میانجی گری تنظیم هیجانی در بیماران قلبی

بیماری قلبی یکی از علل اصلی مرگ ومیر در کشورهای صنعتی است؛ لذا این پژوهش به منظور یافتن الگوی روابط ساختاری ویژگی های شخصیتی و کیفیت زندگی و امیدبه زندگی با میانجیگری تنظیم هیجانی در بیماران قلبی صورت گرفت.

پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. نمونه آماری را 250 نفر از بیماران قلبی بستری و سرپایی سه ماهه اول سال 1397 شهر همدان تشکیل دادند که با شیوه نمونه‫گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های کیفیت زندگی (واروشربون، 1992)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001)، پنج عاملی شخصیت نئو (کاستا و مک کری، 1992) و آزمون امیدبه زندگی (میلر و پاورز، 1988) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 22 و AMOS-22 انجام شد.‬

نتایج نشان داد میان متغیرهای امیدبه زندگی و ویژگی های شخصیتی و تنظیم هیجان به ترتیب با ضرایب استاندارد 0٫75 و 0٫63 و 0٫37، با متغیر کیفیت زندگی در سطح خطای یک درصد رابطه معنا‫دار وجود دارد (0٫01>p). با انجام برازش مدل معادله ساختاری و برازش مدل نهایی، شاخص های برازش به ترتیب برای مجذور خی 0٫056=p و 67=NPAR و 632٫752=CMIN، شاخص توکر-لویس 0٫996=TLI، شاخص برازش تطبیقی 0٫935=CFI و شاخص بنتلر-بونت برابر 0٫962=NFI به دست آمد. همچنین مقدار شاخص برازش مقتصد هنجارشده (PNFI) 0٫578 و ریشه میانگین مربع های خطای برآورد 0٫045=RMSEA محاسبه شد. این مقادیر باوجود معنا داری آماره مجذور خی، نشان دهنده این است که مدل حاصل برازش مناسبی را برای داده ها دارد.

باتوجه به یافته های این پژوهش برگزاری کارگاه های آموزشی برای بیماران در مراحل اولیه و در حین درمان جهت آموزش (امیددرمانی) و اصلاح تیپ شخصیتی، بسیار مفید و بازدارنده از تشدید بیماری است.