بررسی ارتباط بین نوع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی
یکی از عوارض جانبی بسیار رایج آسیب نخاعی، کاهش عملکرد جسمی است که موجب افسردگی و کاهش کیفیت زندگی در این افراد می گردد. با اینکه ارتباط ارتقای فعالیت بدنی در جمعیت عادی و افراد دچار آسیب نخاعی با بهبود کیفیت زندگی و کاهش افسردگی دیده شده است، لازم است بدانیم که چه نوع از فعالیت بدنی می تواند بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش افسردگی موثر باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین نوع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی بود.
مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی به شیوه مقطعی بود. تعداد 60 نفر با آسیب نخاعی از افراد مراجعه کننده به انجمن ضایعه نخاعی تهران در این پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (2011)، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-12 (2009)، تست افسردگی بک (2002) و پرسشنامه اطلاعات فردی بود. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS استفاده شد و یافته ها در دو بخش توصیفی و استنباطی ارائه گردید؛ در بخش استنباطی به منظور بررسی روابط بین میان فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندمتغیره استفاده شد. در تمامی آزمون ها سطح معناداری برابر با 0٫05 در نظر گرفته شد.
فعالیت بدنی مرتبط با کار (0٫045=p و 0٫250=r) فعالیت بدنی مرتبط با تردد (0٫048=p و 0٫249=r) و فعالیت بدنی مرتبط با تفریح (0٫049=p و 0٫249=r) با کیفیت زندگی جسمی رابطه مستقیم و معناداری داشتند. همچنین رابطه فعالیت بدنی کل و انواع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی روانی معنادار نبود. همچنین بین فعالیت بدنی مرتبط با تردد (0٫020=p و 0٫229-=r) و فعالیت بدنی مرتبط با تفریح (0٫010=p و 0٫327-=r) و افسردگی رابطه ای معنادار و معکوس دیده شد.
در مطالعه حاضر فعالیت بدنی مرتبط با تفریح، متغیری بودکه بیشترین اثر را هم بر افزایش کیفیت زندگی و هم کاهش افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی داشت. جهت ارتقای مشارکت این افراد در فعالیت های بدنی مرتبط با تفریح نیاز است که حمایت های اجتماعی و تطابقات محیطی برای افراد دچار آسیب نخاعی فراهم گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.