اثربخشی درمان مواجهه و بازداری از پاسخ بر احساس مسئولیت افراطی و عدم تحمل تردید، در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری

در شکل گیری، تداوم و درمان اختلال وسواسی-اجباری، باورهای معینی به طور اختصاصی عامل اصلی این اختلال شناخته شده اند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ بر احساس مسئولیت افراطی وعدم تحمل تردید در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری انجام شد.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی افرادی در شهرستان محلات بود که در سال 97 با تشخیص روان پزشک مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری بودند. با روش نمونه گیری دردسترس 16 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری انتخاب و با آرایش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. افراد در گروه درمان، 12جلسه درمان منطبق با پروتکل درمانی سالکوسکیس دریافت کردند. آزمودنی ها قبل از مداخله، در پایان مداخله و سه ماه بعد در مرحله پیگیری به وسیله مقیاس وسواسی-اجباری یل براون (Y-BOCS، گودمن، 1989)، مقیاس نگرش مسئولیت (RAS؛ سالکوسکیس، 2000)، و مقیاس عدم تحمل تردید (IUS؛ فریستون، 1994) سنجش شدند. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش، از شاخص های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و برای تحلیل داده ها باتوجه به نرمال بودن توزیع داده ها، از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS 23 تحلیل گردید.

نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد که درمان مواجهه و بازداری از پاسخ باعث کاهش مسئولیت پذیری افراطی و عدم تحمل تردید بیماران مبتلابه اختلال وسواسی-اجباری در مرحله پس آزمون شد (0٫001>p)، همچنین ماندگاری اثر درمان پس آز سه ماه حفظ شد (0٫001>p).

نتایج این پژوهش نشان داد درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ در بهبود احساس مسئولیت افراطی و عدم تحمل تردید در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری اثربخشی کارا دارد.