مروری بر کاربرد نرم کننده های واکنش پذیر در پلیمرهای حاوی گروه جانبی آزیدی

نرم کننده ها مولکول های کوچک با وزن مولکولی کم هستند. این ترکیب ها نوعا ساختار استری دارند. نرم کننده ها دمای انتقال شیشه ای و ویسکوزیته پلیمر زمینه را کاهش می دهند و موجب افزایش انعطاف پذیری و فرایند پذیری مواد پلیمری می شوند. مشکل اساسی این افزودنی ها، این است که با گذشت زمان از بافت پلیمری مهاجرت می کنند و به بافت پلیمری تراوش می کنند.. در نتیجه خواص فیزیکی و مکانیکی پلیمر زمینه را تحت تاثیر قرار می دهند. راهکارهای مختلفی مانند افزایش وزن مولکولی نرم کننده، انتخاب ساختار اولیگومری برای نرم کننده، افزودن نانوذرات مواد معدنی و... برای کاهش و حذف مهاجرت مورد بررسی قرار گرفته است. راهکاری که اخیرا بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته، استفاده از نرم کننده های واکنش پذیر است. در این راهکار نرم کننده به صورت کووالانسی به زنجیرهای پلیمر زمینه متصل می شود و از مهاجرت جلوگیری می کنند.