بررسی تطبیقی اساطیر ایزدان ایران باستان و خدایان مجمع ولادیمیر اسلاو شرقی

هندواروپاییان اقوامی بودند که هزاران سال قبل از میلاد مسیح از سرزمینهای شمالی آسیا و اروپای شرقی به مناطق جنوب، جنوب شرقی و جنوب غربی کوچ کردند. این مهاجرت در بازهی زمانی طولانی و در قالب گروه های مختلف صورت اسلاوها و هندوایرانیان بودند که هرکدام طی مراحلی به سرزمینهای ، پذیرفت. آخرین گروه از مهاجران هندواروپایی جدید خود رسیدند. خاستگاه مشترک این اقوام ناخودآگاه زمینهی اشتراک فرهنگی و اساطیری میان آنان را موجب شد و کهن الگوهای جمعی این اقوام را تحت تاثیر اقوام بومی هر منطقه متبلور کرد. لذا تشابهات زبانی و مفهومی بسیاری میان خدایان اسلاو شرقی و ایزدان ایران باستان وجود دارد. این اساطیر که بیشتر در قالب روایتهای شفاهی و داستانهای عامیانه منتقلشدهاند؛ سرانجام در دورهای به صورت سازمانیافته و منظم معرفیگشتند. این سازمانیافتگی در اساطیر ایران مرهون تدوین و کتابت اوستا در قرون اولیهی اسلامی؛ و در اساطیر اسلاو ماحصل تلاش شاهزاده ولادیمیر کیف برای جمعآوری و تنظیم باورهای باستانی مردم خود در قرون نهم و دهم میلادی است. با بررسی ویژگی های شخصیت خدایان در عین برخورد با تفاوتهای بسیار؛ به اشتراکات چشمگیری برمیخوریم که گویای تاثیر ، مجمع ولادیمیر و ایزدان ایرانی و تاثر این دو فرهنگ و قومیت بر یکدیگر هستند.