انتقال بین نسلی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) از پدر خانواده به فرزندان: مطالعه مروری

این مطالعه به بررسی مروری بین نسلی در اختلال استرس پس از آسیب از پدران به فرزندان در خانواده ها می پردازد. اختلال استرس پس از آسیب، در میان مهم ترین اختلالات روانی در بین افراد آسیب دیده ای که از جنگ برگشته اند می باشد. این اختلال منجر به ایجاد استرس و نگرانی برای افراد آسیب دیده می شود. امروزه تعریف اختلال استرس پس از آسیب نه تنها شامل افرادی است که تحت تاثیر یک فاجعه قرار گرفته اند، بلکه شامل کسانی که شاهد آن رویداد نیز بوده اند، می باشد. این مطالعه بر این موضوع متمرکز است که پدران گرایش بیشتری برای انتقال پریشانی ذهنی به فرزندان خود دارند، از این رو باید دریافت که چه عواملی باعث انتقال بین نسلی می شوند و مکانیزم انتقال در نسل بعدی چیست. اکثریت تحقیقات اولیه در مورد معرفی ژنهای مرتبط با خطر PTSD منفی بوده است، اما مطالعاتی اثرات میان نسلی PTSD را نشان داده اند. مکانیزم های اپی ژنتیک هر دوی عوامل ارثی و محیطی را شامل می شوند که ابعاد روان شناختی جامعی را برای انتقال بین نسلی PTSD فراهم می کند. نظریه عوامل اپی ژنتیک بر این فرض است که عوامل بیولوژیکی و روان شناختی در تعاملی نزدیک با یکدیگر عمل می کنند و تحقیقات امیدوار کننده ای در مورد نقش اصلاح اپی ژنتیک در زمینه کاهش اثرات ماندگار زیست محیطی بخصوص در اوایل دوره های رشد وجود داشته است. اطلاعات زیادی وجود دارد که نشان می دهند برخی از فرزندان پتانسیل بیشتری برای ابتلا به این اختلال دارند. این مطالعه مروری نشان می دهد که اعضای خانواده و سیستم های فرا خانوادگی در انتقال بین نسلی اختلال استرس پس از آسیب سهم بسزایی دارند.