پدیدارشناسی تنگناهای اخلاقی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی مجازی ایران

هدف کلی پژوهش حاضر، پدیدارشناسی تنگناهای اخلاقی آموزش الکترونیکی درآموزش عالی مجازی ایران در سال تحصیلی 98-97 بود. با استفاده از روش پژوهش پدیدارشناسی، نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی و ابزار مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، ادراکات ذهنی شانزده نفر واکاوی گردید. سپس داده ها با استفاده از روش ون منون تحلیل شد. یافته های پژوهش، منجر به شناسایی سه محور اصلی و دوازده محور فرعی شد. تنگناهای اخلاقی مربوط به استاد شامل: نقض حریم خصوصی، محدودیت دسترسی به استادان، ضعف روابط استاد و دانشجویان و فقدان الگوگیری اخلاقی از مدرسان است. تنگناهای اخلاقی مربوط به دانشجویان شامل: عدم صداقت آکادمیک، ترویج فریب کاری، کاهش تعهد و پایبندی و سوء استفاده از فن آوری است. تنگناهای اخلاقی مربوط به دانشگاه نیز شامل: فقدان جنبه تربیتی  و پرورشی، پاسخ گویی کم به دانشجویان، برگزاری ضعیف دوره های مهارتی و نقص در سیستم ارزیابی و وجود حباب نمره است. نتایج نشان داد که علی رغم فرصت های منحصربه فرد آموزش های آنلاین، به دلیل فقدان ارتباط چهره به چهره و عدم الگوگیری اخلاقی دانشجو از رفتارهای واقعی استاد، زمینه رشد اخلاقی چندان فراهم نیست اما این خلاء را می توان باتعاملی تر کردن محیط یادگیری و استفاده بیش تر از فن آوری های چند رسانه ای پر کرد. ته طبق نظرات متخصصان تایید شده و پایایی آن با استفاده از روش کودرریچاردسون 21، 76/0 محاسبه شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری نشان داد سطح معناداری کوچک تر از 05/0 است (05/0>p). بدین ترتیب فرض صفر آماری رد و مشخص گردید که بین دانش آموزان در دو گروه آزمایش و کنترل، در نمرات مربوط به اضطراب آزمون و عملکرد آزمون در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. مطابق با نتایج حاصل از پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که آزمون های الکترونیکی برون خط بر متغیرهای اضطراب آزمون و عملکرد آزمون موثر بوده و موجب کاهش اضطراب آزمون و افزایش عملکرد آزمون شده است.