اثر محافظتی ملاتونین بر هورمون های محور هیپوفیز- بیضه و فرایند اسپرماتوژنز در موش سوری نژاد Balb/c بالغ القاء شده با سرترالین

سرترالین بر عملکرد جنسی و باروری اثر گذار است. ملاتونین یک آنتی اکسیدان قوی و دارای پتانسیل بالا جهت خنثی سازی سموم دارویی می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات ملاتونین بر تغییرات بافت  بیضه موش های سوری و تغییرات محور هیپوفیز- بیضه به دنبال تزریق داخل صفاقی سرترالین بود.

40 سر موش نر سوری به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، شاهد(دریافت کننده سرترالین 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، روزانه به مدت دو هفته) وگروه های تجربی 1، 2 و 3، که ملاتونین با سه دوز مختلف به ترتیب (5، 10و 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به صورت تزریق داخل صفاقی تیمار می شدند. گروه های تجربی، ملاتونین و سرترالین را به ترتیب به صورت یک روز درمیان و روزانه، به مدت 2 هفته  دریافت می کردند. پس از 15 روز، میزان هورمون های جنسی با خونگیری مستقیم از قلب حیوان و هیستولوژی بیضه مورد بررسی قرار گرفت.

موش های دریافت کننده سرترالین در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی دار در میزان هورمون های تستوسترون، FSH و LH (P˂0/01) و فرایند اسپرماتوژنز(P˂0/001) مشاهده گردید. ملاتونین در گروه های تجربی 2 و 3، اثرات مضر سرترالین بر هورمون ها (P˂0/01)، بافت بیضه و کیفیت بلوغ اسپرماتوژنز را بهبود بخشیدP˂0/05)).
 

تجویز ملاتونین به صورت وابسته به دوز باعث کاهش عوارض ناشی از سرترالین بر میانگین سطح سرمی هورمون های جنسی و تعداد سلول های دودمان اسپرماتوژنز در موش سوری نر می شود.