تقدم و تاخر فوت و معیارهای تشخیصی آن در قربانیان حوادث مسمومیت با منواکسیدکربن

به دلیل ماهیت اتفاقی مسمومیت با گاز منواکسیدکربن، تعداد قربانیان حوادث ممکن است بیش از یک نفر و در بسیاری از مواقع با نسبت خویشاوندی باشد. بنا بر قوانین مدنی ایران، تعیین تقدم و تاخر فوت برای تشخیص وراث، ضروری بوده و در این باره از پزشکی قانونی استعلام می شود. هدف این پژوهش، تعیین تقدم و تاخر فوت و معیارهای تشخیصی آن در قربانیان حوادث مسمومیت با منواکسیدکربن بود.
ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی به صورت مقطعی و گذشته نگر، تمامی پرونده های موارد مرگ به علت مسمومیت با منواکسیدکربن، ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی استان تهران در سال های 95-1391 بررسی و پرونده های متوفیات در حوادث مشترک تفکیک شد. سپس اطلاعات در چک لیست تنظیمی ثبت و با نرم افزار SPSS 19 آنالیز شد.
یافته ها: از 846 مرگ ناشی از مسمومیت با منواکسیدکربن در 674 حادثه، 131 حادثه (35/8%) بیش از یک قربانی داشتند. در 65/6% موارد نوعی نسبت خویشاوندی بین قربانیان و عمدتا (82/6%) از نوع طبقه یک برقرار بود. در 3/23% حوادث دارای قربانیان خویشاوند، استعلام درباره تقدم و تاخر فوت صورت گرفته که در 70/0% آنها، نتیجه به صورت نسبی اعلام و بیشترین معیار تشخیص تنها سن (40/0%) و در 20/0% موارد صرفا شرایط محیطی بود.
نتیجه گیری: لازم است پزشکان قانونی استعلام درباره تقدم و تاخر فوت قربانیان در این گونه حوادث را محتمل دانسته و هنگام صدور نظریات کارشناسی خود التفات شایسته ای به نقش فاکتورهای فردی و محیطی و تاثیر آنها در تسریع روند فوت بنمایند.