بررسی آزمایشگاهی اثر مساحت سطح شکاف در بدنه ی پایه روی کاهش آبشستگی موضعی پایه پل

ساخت پایه های پل در داخل بستر رودخانه ها غالبا تغییراتی در شکل و مسیر رودخانه ها ایجاد می کنند. این تغییرات عکس العمل های طبیعی رودخانه را در پی دارد که یکی از آن ها آبشستگی موضعی در اطراف پایه ی پل هاست و می تواند سالانه خساراتی را به وجود می آورد. ازاین رو تحقیقات زیادی روی روش های کنترل و کاهش آبشستگی انجام گرفته است. یکی از روش های ارائه شده توسط محققان استفاده از شکاف در پایه پل هاست. در تحقیق حاضر اثر مساحت سطح شکاف در بدنه ی پایه روی آبشستگی موضعی اطراف پایه با مقطع مستطیلی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرارگرفته است. برای این منظور از پایه های دارای شکاف با مقطع مربعی و به ابعاد متفاوت استفاده گردید. شکاف ها در سه تراز قرارگیری (نزدیک سطح آب، هم تراز بستر و زیر بستر) و در چهار عدد فرود مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد عمق آبشستگی حداکثر و حجم چاله ی آبشستگی با تراز قرارگیری شکاف نسبت به بستر و عدد فرود جریان، رابطه ی مستقیم و با مساحت سطح شکاف، رابطه عکس دارد. بهترین عملکرد شکاف مربوط به شکاف با ابعاد بیشتر و در تراز زیر بستر و در شرایط  کمترین عدد فرود بوده که به میزان 4/55 درصد عمق آبشستگی را کاهش می دهد.