بررسی اثرات مهاری هتروسیکل های نیتروژن دار، نانو ذرات منیزیم اکسید، نایسین و پلی الایزین بر انتروباکتر آئروژنز (پاتوژن بیمارستانی)
انتروباکتر آئروژنز یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی است که سویه های استاندارد آن به سرعت در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند. کشف عوامل بازدارنده جدید جهت مقابله با این پاتوژن همواره رو به گسترش است. در این تحقیق، اثرات بازدارندگی چند ترکیب شیمیایی سنتزی شامل نانو ذرات منیزیم اکسید، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین و ترکیبات طبیعی نایسین و پلی الایزین بر علیه انتروباکتر آئروژنز بررسی شده است.
مطالعه از نوع تجربی می باشد. محلول هایی از کلیه ترکیبات با غلظت اولیه مشخص در %10 DMSO تهیه گردید. تست های آنتی بیوگرام طبق روش های انتشار در دیسک و براث میکرو دایلوشن تحت دستور العمل های CLSIانجام گرفت.
مشتقات تیازول و تتراهیدروپیریمیدین، نانوذرات منیزیم اکسید، نایسین و پلی الایزین فاقد اثر مهاری بر انتروباکتر آئروژنز بودند. تنها ایمیدازولیدین های a10 و c10با قطر هاله مهار رشد 12/6 و 52/11 میلی متر، حداقل غلظت مهاری (MIC-Minimum Inhibitory Concentration) 1024 و 256 میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی -MBC) (Minimum Bactericidal Concentration 2048 و 512 میکروگرم بر میلی لیتر بر انتروباکتر آئروژنز اثر مهاری داشتند.
اثرات مهاری ایمیدازولیدی های a10 و c10 بر سویه استاندارد انتروباکتر آئروژنز اثبات شد. طراحی و سنتز مشتقات جدید از این خانواده با قدرت اثر بیشتر، می تواند در مطالعات آتی مد نظر قرار گرفته شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.