مقایسه ی سبک های غالب یادگیری ادراکی در محیط زبان دوم با زبان خارجی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی سبک های غالب یادگیری ادراکی زبان آموزان در محیط یادگیری زبان دوم با سبک های زبان آموزان در محیط زبان خارجی برای نخستین بار است. بدین منظور، 131 نفر از زبان آموزان غیرایرانی از 17 ملیت که زبان فارسی را مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) در ایران می آموزند، و نیز 97 زبان آموز که زبان فارسی را در دانشگاه-های 28 کشور دیگر به عنوان زبان خارجی یادمی گیرند، در این پژوهش شرکت کرده اند. سبک-های غالب یادگیری ادراکی زبان آموزان و متغیرهای جمعیت شناختی شامل سن، جنسیت و سطح تحصیلات دانشگاهی، به کمک پرسشنامه سبک های غالب یادگیری ادراکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که به ترتیب، سبک های یادگیری بساوشی، جنبشی و شنوایی اولویت نخست فارسی آموزان به عنوان زبان دوم است، اما یادگیرندگان فارسی عنوان زبان خارجی، به ترتیب، سبک های یادگیری جنبشی، بساوشی و شنیداری را ترجیح می دهند. واکاوی داده ها نشان داد که میان نمره ی سبک های یادگیری (دیداری، بساوشی، شنیداری، گروهی، جنبشی و انفرادی) دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که میان فارسی آموزان به عنوان زبان خارجی و زبان فارسی به عنان زبان دوم برای استفاده از سبک یادگیری گروهی تفاوت معناداری وجود دارد. یادگیرندگان فارسی به عنوان زبان خارجی اولویت بالایی به سبک یادگیری گروهی می دهند. علاوه بر این، همبستگی منطقه ی جغرافیایی (آسیایی بودن یا نبودن) و سبکهای مختلف یادگیری معنادار است.