بررسی تاثیر آموزش مهارت ارتباطی و مدیریت خشم بر نحوه مواجهه پرستاران با رفتارهای پرخاشگرانه بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان های منتخب نظامی

عدم مهارت ارتباطی مناسب و مدیریت خشم در مواجهه پرخاشگری بیماران اعصاب و روان منجر به ایجاد تنش در پرستاران می شود.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت ارتباطی و مدیریت خشم بر مواجهه پرستاران با رفتارهای پرخاشگرانه بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان های منتخب نظامی می باشد.

 این مطالعه نیمه تجربی یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در سال های 98-1397 در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شد. 58 پرستار به روش سرشماری انتخاب شدند و در گروه های کنترل و آزمون مورد مطالعه قرار گرفتند. آموزش از طریق سخنرانی، پاورپوینت و پرسش و پاسخ در هشت جلسه انجام شد. تاثیر آموزش کنترل خشم و مهارت ارتباطی قبل از آموزش، بلافاصله پس از مداخله آموزشی و دو ماه بعد از آن با استفاده از پرسشنامه استاندارد مواجهه با خشونت ارزیابی گردید. درنهایت داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، آزمون دقیق فیشر و فریدمن مورد تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 0/05P< در نظر گرفته شد.

آزمون دقیق فیشر در دو گروه آزمون و کنترل از نظر واکنش نسبت به خشونت قبل از مداخله (0/05P>)، بلافاصله بعد از مداخله (0/05P>) و هشت هفته بعد از مداخله (0/05P>) تفاوت معنی داری نشان نداد.

پرستاران پس از مداخله واکنش مطلوب تری نسبت به زمان قبل از مداخله در مواجهه با پرخاشگری از خود نشان دادند هر چند این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود. به نظر می رسد ایجاد تغییر در این زمینه مستلزم استفاده از مداخله طولانی مدت تری می باشد لذا، توصیه می شود آموزش مهارت های ارتباطی و مدیریت خشم با سایر روش های آموزشی در دستور کار مدیران پرستاری قرار گیرد. انجام مطالعات با حجم نمونه بالاتر توصیه می شود.