تحلیل و بررسی زمینه گرایی و پیامد آن در نظریه «تفکر انتقادی منصفانه» ریچارد پاول

ریچارد پاول متفکری مشهور در زمینه تفکر انتقادی است که بر کاربرد آن در تصمیمات و کنشهای انسانی تاکید میورزد. وی با تحلیل استدلال و تفکر به مجموعه مولفه هایی دست یافت که کلید تحلیل تفکر بحساب می آیند. زمینه گرایی او در این مجموعه آشکار است. زمینه گرایی بموازات نظریه های مبناگرایی و انسجام گرایی، واکنشی متفاوت به شکاکیت است. با توجه به این منظر، توجیه، در چرخش معرفتی به زمینه های اجتماعی التفات خواهد کرد. به این ترتیب، زمینه گرایی از مولفه های زمینه یی همچون اعمال، روابط اجتماعی، فرهنگ و دیگر موقعیتهای جوامع انسانی جهت موجه یا ناموجه ساختن یک باور بهره میجوید. زمینه به این معنا میتواند فرض گرایش پاول را به متن محوری، کثرت گرایی و نسبیت گرایی صورتبندی کند. بررسی این پیامدها در نظریه ریچارد پاول، سوال اصلی پژوهش حاضر است. حل تعارض زمینه گرایی با تفکر انتقادی را میتوان از نوآوری های رویکرد پاول بحساب آورد که از نظر پژوهشگران مغفول مانده است. اقبال جهانی به الگوی وی، پژوهش حاضر را برای تحلیل چگونگی هم نشست آنها ضروری ساخته است. فرضیه این پژوهش آن است که پاول توانسته روشی اعتدال گرایانه اتخاذ کند که حاوی ملاکهایی جهانشمول بوده و در عین حال توجه به زمینه دارد. نتیجه آنکه پاول در الگوی تفکر انتقادی منصفانه خود، هشیارانه از تقلیل گرایی در ابعاد تفکر اجتناب داشته و به این وسیله پیامدهای زمینه گرایی را کاهش داده است.