سبب دعوی در حقوق ایران

یکی از اموری که به عنوان یک اصل در آیین دادرسی مدنی پذیرفته شده، اصل تغییرناپذیری عناصر دعوی است. ازآنجاکه در ادبیات حقوق و قوانین ما به این اصل اشاره و از آن بحثی نشده است، هدف از تدوین این مقاله تبیین عناصر و عوامل سبب دعوی و بررسی امکان تغییر آن در طول دادرسی یا همان قسمت اخیر ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنیاست که اساتید آیین دادرسی مدنی در کتاب ها و مقالات خود کمتر به آن پرداخته اند. در این خصوص از مبانی و نظریات مهم و منابع موجود استفاده نموده و مرجع تشخیص نیروی الزام آور این مهم را معرفی و به آن خواهیم پرداخت. در این میان طواری اقرار به عنوان یکی از مهم ترین ادله در دادرسی تحت ضابطه ایرادات بایستی بررسی شود، هرچند این امر به معنی کم رنگ شدن نقش اصحاب دعوا نیست. پذیرش این ایرادات که نمی توان آن ها را منحصر به موارد خاصی دانست، منوط به وجود برخی ارکان ایجابی و سلبی است. از این رو در این کار تحقیقی سعی شده به استناد ماده یادشده و سایر مواد قانون آیین دادرسی مدنی، عناصر و سبب دعوی تعریف و چگونگی تغییر آن بحث و مطالعه شود.