اپیدمیولوژی و تعیین عوامل ایجادکننده عفونت های بیمارستانی یک بیمارستان آموزشی در تهرانیک مطالعه مقطعی

عفونت های بیمارستانی به عنوان شایع ترین عارضه مراقبت های بهداشتی درمانی شناخته می شود که ایمنی بیمار را در نظام سلامت هر کشوری در سراسر جهان و با هر سطح توسعه یافتگی، مورد تهدید قرار می دهد. این مطالعه با هدف اپیدمیولوژی و تعیین عوامل ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی یک بیمارستان آموزشی در شهر تهران طراحی و پیاده سازی شد.

 این مطالعه توصیفی- تحلیلی، به صورت مقطعی در سال 1398 در یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران طراحی شد. از داده های مربوط به سامانه ثبت عفونت های بیمارستانی در سال های 1396 و 1397 بهره گرفته شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی) و آزمون تحلیلی (ANOVA) استفاده شد.

شایع ترین عفونت های بیمارستانی به ترتیب شامل دستگاه ادراری (76/39%)، مرتبط با ونتیلاتور (92/20%)، جریان خون (71/20%) می باشند و عفونت پوست و بافت نرم (7/0%) کمترین میزان شیوع را به خود اختصاص داده است. بالاترین بروز عفونت بیمارستانی مربوط به بخش مراقبت ویژه (ICU) با 200 بیمار و پایین ترین بروز نیز مربوط به بخش گوش، حلق و بینی با 1/23 بیمار و بروز کلی عفونت بیمارستانی 9/84 بیمار در ده هزار بیمار-روز بود.

 طراحی اقدامات و مداخلات اصلاحی کنترل عفونت، حساس سازی در مدیران و کارکنان بیمارستان، برگزاری برنامه های آموزشی تخصصی، توجه به طراحی اصولی ساختار فیزیکی بخش های بیمارستانی، ایجاد سازوکارهای انگیزشی و نگرشی از موثرترین راه های مقابله با عفونت های بیمارستانی است.