نقد و بررسی مقیاس NVPS در ارزیابی درد بیماران بزرگسال فاقد ارتباط کلامی

بررسی درد در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه که به واسطه تغییرات وضعیت هوشیاری، اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی و دریافت داروهای آرام بخش اغلب قادر به برقراری ارتباط کلامی نیستند کاری دشوار، پیچیده و از اساسی ترین مشکلات پرستاران است. سنجش مناسب درد در این بیماران نیازمند استفاده از یک ابزار معتبر و قابل اعتماد است که در آن از شاخص های رفتاری و فیزیولوژیک جهت پایش و ارزیابی درد استفاده گردد. هدف از این مطالعه معرفی ابزار غیرکلامی درد جهت ارزیابی درد در بیمارانی که قادر به برقراری ارتباط کلامی نمی باشند و بررسی مراحل تدوین و بازنگری نسخه های آن و اعتبار یابی، روایی و پایایی نسخه های ابزار است.

مواد و روش ها:

مروری ساختارمند با کلمات کلیدی ابزار غیرکلامی درد، اعتباریابی، بخش مراقبت های ویژه و درد در پایگاه های اطلاعاتی Ovid, Science Direct, Scopus, Pub med و موتور جستجوی Google Scholar در محدوده زمانی سالهای 2015 - 1990 انجام و سپس بر اساس میزان ارتباط مقالات با موضوع پژوهش، مقالات مرتبط و مناسب تحلیل محتوا شدند.

ابزارغیر کلامی درد (NVPS) اولین بار توسط ادهر  (Odhner) در سال 2003 بر اساس جایگزینی ابعاد مناسب و مرتبط با نیاز بزرگسالان در ابزارهای موجود جهت بیماران فاقد ارتباط کلامی تدوین شد که حالت صورت، فعالیت، حالت گارد، تغییر در علائم حیاتی (گروه یک فیزیولوژیک) و سایر علائم فیزیولوژیکی (گروه دو فیزیولوژیک) را درجه بندی می کند. وجمن (Wegman)VPS را بازبینی نمود و گزارش داد که در نسخه دوم، گروه تنفسی جایگزین گروه دو فیزیولوژیک سابق شده است. گروه جدید تنفسی شامل درجه بندی سرعت تنفسی بر اساس خط مبنا، میزان اشباع اکسیژن شریانی به عنوان پالس اکسی متری سنجیده و هماهنگی با دستگاه تهویه می باشد.

استفاده از مقیاس درد غیرکلامی (NVPS) برای بیماران بزرگسال در بخش مراقبت ویژه از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا مسائل ویژه این بخش را مطرح می کند. ارجحیت آن براساس پژوهش های محققان به دلیل وجود شاخص های رفتاری، فیزیولوژیکی و رضایت مندی پرستاران در سهولت استفاده از آن تایید شد.