تاثیر دو نوع روش تمرین هوازی بر IFN-γ در مدل حیوانی آنسفالومیلیت خودایمن تجربی

مولتیپل اسکلروز (MS) یک بیماری مزمن دمیلینه شدن سیستم اعصاب مرکزی بوده که عوارض و مشکلات فراوانی برای بیماران مبتلا ایجاد نموده و آن ها را به سوی ناتوانی حرکتی سوق می دهد. حوزه تحقیقاتی علوم ورزشی، با توجه به توسعه و پیشرفتی که پیداکرده است، امروزه همگام با علوم دیگر در یافتن روش های کمک درمانی برای بهبود اختلالات ناشی از بیماری ها و آسیب های ورزشی و بهبود وضعیت سلامتی افراد جامعه می کوشد. با توجه به اهمیت درمان های تکمیلی، در این پژوهش به بررسی اثربخشی دو نوع تمرین هوازی بر IFN-γ در نمونه های حیوانی مبتلابه MS پرداخته شده است.

 نمونه های تحت آزمایش این پژوهش 96 سر موش C57bl6 بودند که پس از تهیه و القاء به صورت تولید مدل EAE در پژوهش هم در تمرین شنا و هم در تمرین چرخ دوار جداگانه به 8 گروه 6تایی مشتمل بر گروه های سالم (کنترل، تمرین) و MS (کنترل، تمرین، اینترفرون، تمرین+ اینترفرون، شاهد تزریق، شاهد تمرین و تزریق) تقسیم شدند. مدل های حیوانی پس از یک هفته سازگاری با محیط، پروتکل تمرینی را اجرا کردند؛ و بعد از خون گیری، در آزمایشگاه با جدا کردن سرم، غلظت IFN-γ با کیت های ویژه اندازه گیری شد. در پایان آزمایش ها، موش ها ازنظر شدت ابتلا به EAE نیز بین گروه های مطالعه مقایسه شدند. این پژوهش به صورت تجربی انجام گرفت و کلیه ی اطلاعات و داده های خام به دست آمده از نمونه ها توسط نرم افزار 24SPSS و به روش آماری واریانس یک طرفه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. حداقل سطح معنی داری نیز 05/0 ≥p در نظر گرفته شد.

نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل نهایی نشان داد که میانگین غلظت IFN-γ در مدل های EAE که فعالیت هوازی شنا انجام می دادند هم در گروه بدون تزریق (P=0.047) و هم در گروه با تزریق اینترفرون (P=0.013) نسبت به مدل های EAEی که فعالیتی نداشتند کاهش معنی داری را نشان داد. همچنین میانگین غلظت IFN-γ در تمرین چرخ دوار فقط در گروه MS + تمرین چرخ دوار معنی دار شد (P=0.025).

 با توجه به پروتکل پژوهش حاضر در مورد پاسخ نشانگرهای التهابی به دوره های تمرین هوازی می توان نتیجه گیری کرد که تمرین شنا و تمرین چرخ دوار توانسته است سطوح نشانگرهای التهابی را باوجود بیماری MS کاهش دهد.