مقایسه تکنیک های جراحی به عنوان یک معیار پیش آگهی کننده در میزان موفقیت عفونت مزمن گوش میانی

بررسی و مرور متون نشان می دهد که هنوز در مورد این که آیا تکنیک جراحی یک معیار پیش آگهی کننده برای موفقیت جراحی عفونت مزمن گوش میانی است یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد؛ بنابراین پژوهشگران در این مطالعه بر آن شدند تا با مرور متون گذشته و بررسی تجربه ده ساله خود موضوع را موردتوجه قرار دهند.

در این مطالعه گذشته نگر 505 گوش که با عفونت مزمن گوش میانی مورد جراحی قرارگرفته بودند، بررسی شدند. جراحی ها شامل 225 تمپانوپلاستی (6/44 درصد)، 93 ماستوئیدکتومی با حفظ دیواره ی کانال (CWUM) (4/18 درصد) و 187 مورد ماستوئیدکتومی با پایین آوردن دیواره کانال (CWDM) (37 درصد) بود. پیامد اولیه نتایج آناتومیک یا همان درصد میزان موفقیت درترمیم پیوند پرده گوش(GSR) در هر تکنیک و پیامد ثانویه نتایج شنوایی بود.

به طورکلی GSR در 460 گوش (1/91 درصد) مشاهده شد که در تمپانوپلاستی، CWUM و CWDM به ترتیب عبارت بود از: 201 گوش (3/89 درصد)، 81 گوش (1/87 درصد) و 178 گوش (2/95 درصد)؛ اما اختلاف آماری معناداری بین تکنیک های سه گانه وجود نداشت (14/0(P=. میانگین بهبود Air-Bone Gap (ABG) بعد از جراحی در این گروه ها به ترتیب برابر بود با: 8/7، 1/11 و 3/4 دسی بل.

هرچند میزان موفقیت هر سه روش در این مطالعه در مقایسه با مطالعات دیگر در حد قابل قبول بود و پیامد اولیه آناتومیک یا همان درصد میزان موفقیت درترمیم پیوند پرده صماخ درروش CWDM بهتر از تمپانوپلاستی وCWUM  بود؛ تکنیک جراحی یک معیار پیش آگهی کننده برای موفقیت جراحی عفونت مزمن گوش میانی نبود.