بررسی غلظت فلوئور در منابع آب های آشامیدنی و خطر احتمالی آن بر ساکنین منطقه سوری، لرستان

فلوئور عنصری ضروری برای سلامت دندان و استخوان است که بخش عمده آن از طریق آب آشامیدنی وارد بدن انسان می شود. با این وجود، غلظت بالای این عنصر، خطر ابتلا به بیماری فلوئوروزیس دندانی و استخوانی را افزایش می دهد. شرایط اقلیم و میانگین دما و همچنین میزان دریافت آب بر جذب فلوئور در بدن اثر گذار می باشند. بازدیدهای محلی نشانه هایی از دندانهای مبتلا به فلوئوروزیس دندانی در ساکنین منطقه سوری را نشان داد و از انجا که مطالعات کتابخانه ای هیچ پژوهشی را در این ارتباط در منطقه مورد مطالعه نشان نداد، لذا هدف از این مطالعه تعیین غلظت فلوئور در آب های آشامیدنی منطقه سوری در استان لرستان، تعیین دوز بهینه و مقدار مصرفی آن در گروه های سنی مختلف می باشد.

جهت تعیین غلظت فلوئور در آب آشامیدنی و ارزیابی ریسک احتمالی در منطقه سوری، لرستان، در آذر ماه 1395، 19 نمونه آب شامل 4 نمونه از چشمه و 15 نمونه از چاه آشامیدنی و از هر منبع یک نمونه برداشته شد.

میانگین غلظت فلوئور در نمونه های آب 26/1 با گستره 67/0 تا 9/1 میلی گرم بر لیتر بدست آمد. دوز بهینه مصرف فلوئور 79/0 میلی گرم بر لیتر محاسبه شد و با در نظر گرفتن فلوئور موجود در آب آشامیدنی منطقه سوری، مقدار جذب فلوئور در گروه های سنی بزرگسالان، کودکان و نوزادان به ترتیب،6/0، 86/1 و 13/4 برابر کمینه ریسک (05/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) است. نوزادان، کودکان و بزرگسالان به ترتیب در معرض خطر ابتلا به بیماری فلوئوروزیس دندانی هستند.

 غلظت فلوئور در 42 درصد نمونه های آب بالاتر از 5/1 میلی گرم بر لیتر، استاندارد سازمان بهداشت جهانی بود که باعث افزایش بیماری فلوئوروزیس دندانی در ساکنین منطقه شده است. افزایش جذب فلوئوراید بویژه به همراه عدم آگاهی ساکنین منطقه منجر به بیماری فلوئوروزیس دندانی در ساکنین منطقه می شود.